Лакъаджакум текст на русском
Dating > Лакъаджакум текст на русском
Download links: → Лакъаджакум текст на русском → Лакъаджакум текст на русском
Он сострадателен и милосерден к верующим. Перед прочтением следующей молитвы обязательно нужно провести ритуальное омовение. Следует только помнить, что в этом случае нельзя прерывать смысловой ряд повествования. » Клювом к лепесткам он прильнул, И, лесов будя тишину, Зазвенела трель соловья, Будто он сказал: «Это я! Я прошу у Тебя, о Аллах, то, что приблизит ко мне Твою милость, Действенность Твоего всепрощения, защиту от грехов, Пользу от всего праведного. Видео для тех, кто хочет выучить суру Аль Фатиха Обучающее видео для заучивания текста с правильным произношением. Мусульманская традиция предусматривает не только обязательные пятикратные ежедневные молитвы, но и личные обращения к Богу в любое время, посредством чтения дуа. Itʼs possible that these automated requests were sent from another user on your network. » ეკალში ვარდი შევნიშნე, ობლად რომ ამოსულიყო, გულის ფანცქალით ვკითხავდი: «შენ ხომ არა ხარ სულიკო?! აღარ დავეძებ საყვარლის კუბო-სამარეს, აღარც შევჩვი ქვეყანას, აღარ ვღვრი ცრემლებს მდუღარეს! If youʼre not sure about how to enable cookies, please refer to our. Амин Перевод: Во имя Аллаха, Милостивого, Милосердного 1.
Увидал я розу в лесу, Что лила, как слезы, росу. Ты ль так расцвела далеко, Милая моя Сулико? Ты ль так расцвела далеко, Милая моя Сулико? Над любимой розой своей Прятался в ветвях соловей. Я спросил, вздохнув глубоко: «Ты ли здесь, моя Сулико? » Я спросил, вздохнув глубоко: «Ты ли здесь, моя Сулико? » Клювом к лепесткам он прильнул, И, лесов будя тишину, Зазвенела трель соловья, Будто он сказал: «Это я! » Зазвенела трель соловья, Будто он сказал: «Это я! » Стихотворение Акакия Церетели საყვარლის საფლავს ვეძებდი, ვერ ვნახე!.. გულამოსკვნილი ვტიროდი: «სადა ხარ, ჩემო სულიკო?! » ეკალში ვარდი შევნიშნე, ობლად რომ ამოსულიყო, გულის ფანცქალით ვკითხავდი: «შენ ხომ არა ხარ სულიკო?! » ნიშნად თანხმობის კოკობი შეირხა… თავი დახარა, ცვარ-მარგალიტი ციური დაბლა ცრემლებად დაჰყარა. სულგანაბული ბულბული ფოთლებში მიმალულიყო, მივეხმატკბილე ჩიტუნას: «შენ ხომ არა ხარ სულიკო?! » შეიფრთქიალა მგოსანმა, ყვავილს ნისკარტი შეახო, ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა, თითქოს სთქვა: «დიახ, დიახო! » დაგვქათქათებდა ვარსკვლავი, სხივები გადმოსულიყო, მას შევეკითხე შეფრქვევით: «შენ ხომ არა ხარ სულიყო?! დღე დაიღამე აწ ტკბილად და ღამე გაითენეო! «სამად შექმნილა ის ერთი: ვარსკვლავად, ბულბულ, ვარდადო, თქვენ ერთანეთი რადგანაც ამ ქვეყნად შეგიყვარდათო». აღარ დავეძებ საყვარლის კუბო-სამარეს, აღარც შევჩვი ქვეყანას, აღარ ვღვრი ცრემლებს მდუღარეს! ბულბულს ყურს ვუგდებ, ვარდს ვყნოსავ, ვარსკვლავს შევყურებ ლხენითა და, რასაცა ვგრძნობ მე იმ დროს, ვერ გამომითქვამს ენითა! ისევ გამეხსნა სიცოცხლე, დღემდე რომ მწარედ კრულ იყო, ახლა კი ვიცი, სადაც ხარ: სამგან გაქვს ბინა, სულიკო! Я могилу милой искал, Сердце мне томила тоска, Сердцу без любви нелегко, Где ты? Сердцу без любви нелегко, Где ты? Увидал я розу в лесу, Что лила, как слезы, росу. Ты ль так расцвела далеко, Милая моя Сулико? Ты ль так расцвела далеко, Милая моя Сулико? Над любимой розой своей Прятался в ветвях соловей. Я спросил, вздохнув глубоко: «Ты ли здесь, моя Сулико? » Я спросил, вздохнув глубоко: «Ты ли здесь, моя Сулико? » Клювом к лепесткам он прильнул, И, лесов будя тишину, Зазвенела трель соловья, Будто он сказал: «Это я! » Зазвенела трель соловья, Будто он сказал: «Это я! » Стихотворение Акакия Церетели საყვარლის საფლავს ვეძებდი, ვერ ვნახე!.. გულამოსკვნილი ვტიროდი: «სადა ხარ, ჩემო სულიკო?! » ეკალში ვარდი შევნიშნე, ობლად რომ ამოსულიყო, გულის ფანცქალით ვკითხავდი: «შენ ხომ არა ხარ სულიკო?! » ნიშნად თანხმობის კოკობი შეირხა… თავი დახარა, ცვარ-მარგალიტი ციური დაბლა ცრემლებად დაჰყარა. სულგანაბული ბულბული ფოთლებში მიმალულიყო, მივეხმატკბილე ჩიტუნას: «შენ ხომ არა ხარ სულიკო?! » შეიფრთქიალა მგოსანმა, ყვავილს ნისკარტი შეახო, ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა, თითქოს სთქვა: «დიახ, დიახო! » დაგვქათქათებდა ვარსკვლავი, სხივები გადმოსულიყო, მას შევეკითხე შეფრქვევით: «შენ ხომ არა ხარ სულიყო?! დღე დაიღამე აწ ტკბილად და ღამე გაითენეო! «სამად შექმნილა ის ერთი: ვარსკვლავად, ბულბულ, ვარდადო, თქვენ ერთანეთი რადგანაც ამ ქვეყნად შეგიყვარდათო». აღარ დავეძებ საყვარლის კუბო-სამარეს, აღარც შევჩვი ქვეყანას, აღარ ვღვრი ცრემლებს მდუღარეს! ბულბულს ყურს ვუგდებ, ვარდს ვყნოსავ, ვარსკვლავს შევყურებ ლხენითა და, რასაცა ვგრძნობ მე იმ დროს, ვერ გამომითქვამს ენითა! ისევ გამეხსნა სიცოცხლე, დღემდე რომ მწარედ კრულ იყო, ახლა კი ვიცი, სადაც ხარ: სამგან გაქვს ბინა, სულიკო! Подтвердите, что Вы не робот:.
Last updated
